رفیق

- ناسلامتی ما با هم رفیق بودیم. رفاقت هم مرام خودشو داره، می دونی که منظورم چیه؟ نه، می دونم که هیچ وقت مرام رفاقت رو یاد نگرفتی و بعید هم می دونم یاد بگیری

- ...

- آخه بی مرام، نمی دونی بدون رفاقت این خاک زمین چه بی ریخت می شه. اصلا به خاطر رفاقته که تا الآن اش هم زنده خودمونو نگه داشتیم و به قولی یه اندک امیدی به انسانیت مونده. اصلا تا حالا رفیق داشتی که بفهمی رفاقت چی هس؟

- ...

- بدون رفاقت و مرام اش اسم این دنیا می شه «فحشا»؛ ساکت شدی ملتفت شدم که اصلا نمی فهمی چی چی می گم. یه نگاه به لغت نامه بندازی جلو فحش نوشته: از حد درگذشتن در بدی

- ...

- یه چیز تو این دنیا ارزش داشته باشه همون مرامه، نمی ذارم این بی مرامی ها، دنیا رو بی مرام کنه. پیش خودت فکر نکردی چی به سر اینا -اینا یعنی رفقا، رفقا هم یعنی رفقای ما، نه تو- داشتم می گفتم، فکر نکردی چی به سر اینایی که تو این کثافتند میاد، ای سگ برینه به اون انسانیتی که تو ازش دم می زدی

- ...

- همینایی که من بهشون می گم رفیق، موقعی که گرفتاری برات پیش میومد، برات گریه می کردند، روز و شب به گرفتاری تو فکر می کردند، خودشونو به آب و آتیش می زدند. اما خب تو که ندیدی، بهت هم نگفتم فکر می کردم حتما می فهمی

- ...

- گویا قراره ساکت بشینی و فقط گوش کنی. آره یادمه می گفتی خوب بلدی گوش کنی

- ...

- تو که داری گوش می کنی، گوش کن. یه وقت فکر نکنی ازت انتظار یه کار خیلی بزرگ رو داشتما. نه، یه سام علیک، یا چه می دونم خوش باشی و خدافظ رفقا، هم رفاقت ها رو نگه می داشت، هم یه امیدی به این دل نکبت بار رفقا می رسوند. اما حیف که اینم دریغ کردی از ما

- ...

- شاید اصلا دنیای تو یه دنیا دیگس، کسی بهت یاد نداده، تو یه فاز دیگه بزرگ شدی. ولی تو که همیشه خودتو دلنازک نشون می دادی، می گفتی من انسانم. چه می دونم والا، رفاقت هم حتما لیاقت می خواد

- ...

- اما ما با هم رفیق بودیم