۱۳۸۸ دی ۶, یکشنبه

صفحه

"صفحات زندگی آدم تا یک جایی سفید هست

بدون هیچ حرفی و کلمه ای

درست مثل کاغذ سفیدی که روی میز جلوی خود می گذاری

و ساعت ها به آن خیره می شوی تا بالاخره داستانت رو شروع کنی

مهم نیست کی شروع می کنی و چقدر می نویسی

مهم این است که بالاخره بنویسی

و چقدر خوشبختند آدم هایی که دیر یا زود صفحات خالی زندگیشان را از کلمات پر می کنند"

1 نظرات:

امین گفت...

هر جوری پر کردن؟!
با هر چیزی پر کردن؟!